Biografie

Hallo,

Even voorstellen:

Ik ben Jelle Geens uit Zolder, 27 jaar. Ik ben een triatleet uit de schoot van het Triatlon Team Lummen, het Scott-Team in Hulshout, het SMO-Specialized team en het Leie Triatlon Team Deinze (LTTD). Sinds 2018 treed ik aan voor het Antwerpse Triatlon- en Duatlon Team ATRIAC. Sinds 2017 train ik met het internationaal trainingsteam van Joel Filliol.

Ik zit ook in het vierde jaar industrieel ingenieur van Groep T  in Leuven. 

In het afgelopen sportjaar 2019 brak ik door tot de wereldtop met een overwinning in de World Triathlon Series (wereldkampioenschap) manche van Montreal, brons in de manche van Hamburg en eveneens brons op het EK in Weert. De regelmaat ontbrak nog wel t.g.v. mindere zwemproeven (Bermuda), inzinking in de loopproef (Yokohama), ziekte (Abu Dhabi), valpartijen (Edmonton) en lekke banden (Lausanne). Uiteindelijk strandde ik als veertiende in de WTS eindstand.

Het jaar 2018 was er eentje met vallen en opstaan. Letterlijk. Reeds in de eerste wedstrijd in Abu Dhabi viell ik tweemaal op het spekgladde natte F1 circuit en hield er een gebroken pols aan over. Ook in de WTS wedstrijd in Yokohama en de World Cup in Salinas ging het fout met respectievelijk een lekke band en een nieuwe crash met de fiets. Wegens 2 kleinere blessures liep mijn looptraining in de aanvang van het seizoen wat achterstand op. Ik slaagde er wel nog in om goeie ereplaatsen te behalen in een aantal WTS wedstrijden en de ITU werelbeker van Antwerpen op mijn naam te schrijven. In de tweede helft van het siezoen was mijn loopniveau weer op peil en behaalde ik een mooie 5de plaats op het Euripees Kampioenschap Olympic Distance in Glasgow en ook brons op het Mixed Team Relay met Claire Michel, Valerie Barthelemy en Marten Van Riel. De WTS Grand Final viel tegen na een slechte zwembeurt in woelige hectische omstandigheden. Het naseizoen was nog mooi met een vierde plaats op het EK Mixed Relay met ATRIAC in Lissabon en zilver op de wereldbeker van Sarasota.

Het vorige sportjaar 2017 was vooral gekenmerkt door een zware stressfractuur die me het halve seizoen aan de kant hield. In de tweede helft van het seizoen slaagde ik er nog in om een zesde plaats te behalen op de WTS van Montreal, een overwinning op de ETU Cup Final in Melilla en een vierde plaats op de World Cup van Myazaki.

In het jaar 2016 had ik deelgenomen aan mijn eerste Olympische Spelen, weliswaar met een teleurstellende 38ste plaats. Hoogtepunten waren een podiumplaats (2de) op de World Cup van Huatulco (MEX) en de achtste plaats op de WTS Grand Final in Cozumel (MEX). In de WTS ranking (het officiële WK) werd ik 24ste. Mijn Belgische titel op de olympische afstand kon ik niet verdedigen omdat het BK in Izegem slechts enkele dagen voor de OS werd georganizeerd .

In het sportjaar 2015 was ik nternationaal doorgebroken op het elite niveau in de ITU topwedtrijden. Vooral mijn dertiende plaats op het Olympic Test Event in Rio en mijn achtste plaats op de Grand Final van de World Triathlon Series tonen dit aan. Bovendien werd ik nog vijfde in de World Cup van Cozumel (MEX) en behaalde ook de Belgische titel op de olympische afstand zowel bij de U23 als bij de elite. Verder zorgden goeie prestaties op de WTS wedstrijden van Gold Coast (AUS) en Londen (GB), en op het EK in Genève voor heel wat olympische punten.

Die resultaten lieten toe om mijn kwalificatie voor de Olympische Spelen in Rio  te behalen.

Mijn sportcarriere startte al heel lang geleden, op negenjarige leeftijd...

Ik ben begonnen met atletiek bij de kern Houthalen van Atletiek Vereniging Toekomst. Onder trainers Ronny Beke, Rik Raymaekers en Jos Maes heb ik zowat alle atletiekdisciplines geprobeerd. Voor het lange-afstandswerk bleek ik toch het meeste talent te hebben en ik heb mooie resultaten behaald in veldlopen en steeple met als hoogtepunten een derde plaats in het BK veldlopen in 2006 (miniemen), de Belgische titel op de 2000m steeple in 2010 (scholieren), een vierde plaats op het BK veldlopen in 2012 (juniors) en recenter nog brons op het BK veldlopen in 2013 en 2014 (beloften).

Omdat ik ook iets passioneels met fietsen heb ben ik sinds mijn twaalfde ook met duatlons begonnen.  Gaandeweg begon dit beter te gaan: in 2008 en 2009 werd ik eerste in de Belgische ranking en in 2009 werd ik zelfs Belgisch kampioen bij de Jeugd A. In 2009 én 2010 bleef ik in de duatlon ongeslagen in mijn leeftijdscategorie.

Triatlon leek mij echter toch nog cooler en in de winter van 2008-2009 ben ik beginnen zwemmen. Eerst enkel in de triatlon club TCTS, dan bij Zwemclub de Merel in Heppen en bij Zwemclub Spartacus in Hasselt en daarna bij het trainingsteam van Stijn Goris. Gaandeweg begon het zwemmen beter te gaan maar het bleef toch steeds mijn zwakste onderdeel.

Het seizoen 2009 was mijn eerste volwaardig triatlonseizoen maar mijn zwemniveau was nog duidelijk te laag. Niettegenstaande werd ik vijfde in het Belgisch kampioenschap 2009 en ook in de Belgische ranking stond ik op die plaats. Het seizoen 2010 was al heel wat beter met een tweede plaats in het BK, 2 overwinningen en 4 podiumplaatsen (op 6 wedstrijden). Ook op de Vlaamse ranking werd ik eerste in de Jeugd A categorie.

Het seizoen 2011 was het seizoen van de doorbraak. Mijn zwemniveau was dankzij trainer Louis Deswert zodanig verbeterd dat ik regelmatig in de kopgroep aan het lopen kon beginnen. Dat resulteerde in een tweede plaats op het EK triatlon en een eerste plaats op de Europese junior ranking triatlon. Daarnaast werd ik ook nog Belgisch kampioen duatlon en vijfde op het EK duatlon.

Het seizoen 2012 was er eentje van ups en downs. Ik behaalde podia in een aantal Europese juniorwedstrijden en een vierde plaats in de europese juniorranking en ik werd ook Belgisch juniorkampioen triatlon. Het EK en WK bleven echter onder de verwachtingen, al kan een 13de plaats op het WK niet écht slecht worden genoemd.

Het seizoen 2013 was opnieuw uitstekend. Na een bronzen medaille op het Belgisch kampioenschap veldlopen voor beloften werd ik Belgisch kampioen sprint triatlon in dezelfde categorie en behaalde ik brons bij de elites. Op internationaal niveau werd ik derde op de ETU Cup van Cremona en werd  ik opnieuw vice-europees kampioen triatlon (ditmaal bij de U23). Aan het eind van het seizoen kende ik wat pech door een val in Karlovy-Vary en een DNS op het WK U23 in Londen wegens een probleem met het evenwicht. Gelukkig kon ik wel starten in mijn eerste World Cup in Alicante waar ik 15de werd.

Het sportjaar 2014 begon goed met een derde plaats op het Belgisch Kampioenschap veldlopen bij de beloften. De eerste triatlon wedstrijden waren niet zo goed met teleurstellende prestaties op mijn eerste WTS race in cape Town (ziek), het Europees kampioenschap elite in Kitzbühel (slecht gezwommen) en het Belgisch Kampioenschap kwarttriatlon in Doornik (hongerklop). In die periode haalde ik nog wel goede prestaties op het Europees Kampioenschap U23 met een vierde plaats en op de Europabeker van Bratislava met een vijfde plaats.

In de tweede seizoenshelft waren vooral mijn drie werelbekers in Tiszaujvaros, Alanya en Tongyeong uitstekend met een elfde, zevende en negende plaats. Het Wereldkampioenschap U23 in Edmonton werd dan weer een grote teleurstelling met een 29ste plaats.