Al jaren begint het echte Belgische triatlonseizoen eind april-begin mei. Ook dit jaar was dit het geval. Dit jaar betekende eind april ook de start van een nieuw circuit in België, de T3 series competitie.
26 april stond ik aan de start van de eerste T3 series in Bekgië. De T3 series is een ploegencompetitie waar de plaats van de eerste vier van elk team wordt opgeteld. Degene met het minste punten wint. Met SMO-Specialized stonden we met een sterk team aan de start, ondanks de ziekte van onze kopman Simon De Cuyper (nog eens veel beterschap Simon). We mochten als eerste onze plaats in het water kiezen. We kozen ervoor om tamelijk in het midden te liggen wat achteraf gezien niet de beste plaats bleek. Het merendeel van de andere teams kwam rechts van ons liggen en daarbij ook veel goeie zwemmers. Ik had een OK start en lag bijna tot aan de eerste boei bij de eersten van onze kant. Wel waren er veel zwemmers rechts van mij die een nog veel betere start hadden. Ik kwam rond de 20 ste plaats uit het water, op een 30 seconden van de kop. In Doornik moet er altijd lang en bergop gelopen worden naar de wissel, wat wel iets voor mij is. Ik maakte al een goeie 10 seconden en ongeveer evenveel plaatsen goed in dit stuk. Eens op de fiets zat ik in het tweede groepje, op een kleine 15 sec van een kopgroep van 6. In deze kopgroep zat ook mijn ploegmaat Willem Brems. Alexis Krug, ook van het SMO-Specialized team, zat na een mindere wissel in mijn groep. Alexis deed in begin een goede beurt op kop. Toen ik overnam zat Adam Lambrechts van KTT in mijn wiel. Ik reed zo hard als ik kon, zo lang als ik kon en zag dat het verschil met de kop kleiner werd. Op een klein klimmetje trok ik nog eens goed door. Toen ik erna om overnemen vroeg ging niemand daar op in. Aangezien het gat niet meer zo groot was besloot ik om het zelf verder dicht te rijden. Na een 3 à 4 km kwam ik met nog 3 anderen (waaronder Alexis) aansluiten. Ik besloot om ook de volgende 17 km mee hard door te rijden om het gat met de tweede groep te vergroten. Dit lukte goed en we kwamen met ongeveer 40 sec voorsprong in de tweede wissel. Ik kende een mindere wissel (voeten waren redelijk bevroren door de koude regen en ik geraakte niet goed in mijn loopschoenen). Eens uit de wissel zag ik dat Tom Suetens hard vertrokken was. Na een 500 tal meter kon ik hem vatten en ging meteen op en over hem. Ik zag dat hij moest lossen en liep met een stevig tempo door. Na een 2 tal kilometer lopen zag ik dat trainingsmakker Peter Denteneer als tweede liep op een 10 tal seconden. Dit bleef zo tot de finish. Ook Alexis Krug (4 de), Willem Brems (11 de) en Maxim Swertvaegher (35 ste) (en ook Glenn Van Hout die niet veel na Maxim finishte) deden het uitstekend en zo konden we ook als team winnen.
Een paar dagen later werd in Izegem gestreden voor de Belgische titel in het BK ploegentriatlon. SMO-Specialized was zowel bij de mannen als de vrouwen de titelverdediger. Ook hier misten we Simon maar toch hadden we een sterk team aan de start. Samen met Willem, Alexis, Lowie, Maxim en Glenn gingen we vol voor een verlenging van onze titel. Spijtig genoeg moesten we genoegen nemen met een tweede plaats. De mannen van Antwerpen (Atriac) waren in het lopen een maat te groot voor ons. Toch kunnen we met de snelste zwem- en fietstijd terugkijken op een geslaagde race.
Na 2 van de 4 manches staan we op een tweede plaats met dezelfde punten als Atriac in het algemene T3 series klassement.
Mijn volgende race vind dit weekend plaats in het Chinese Chengdu. Iedereen kan deze ITU World Cup met live timing volgen via de ITU website om 3 uur Belgische tijd (weliswaar 3 uur vrijdagnacht maar zeker het opstaan waard!).